jueves, 21 de octubre de 2010

NUBES NEGRAS

El estado de situación es contundente. El Frankfurt team está jodido. Sé que muchos pensareis que todo es psicosomático, y que estás últimas semanas salen todos los males... ya nos gustaría!
En mi caso tengo una calcificación que ya supera el tamaño de una canica en el extensor del dedo grande del pie. Tengo dolor cuando ando, mucho dolor cuando subo escaleras o hago fuerza y veo las estrellas cuando troto.
Llevo 2 sesiones de fisio y media caja de antinflamatorios. De momento reposo hasta el sabado donde saldré a trotar suave.
A dia de hoy soy baja en la salida de los 42 k. El martes despues de salir a entrenar vi claro que mi salud peligraba. Lo pasé mal. Llegué desencajado a casa, y ese no es el objetivo de los maratonianos.
Ahora estoy triste, necesito desarmarme un poco más para coger fuerzas. No quiero hablar de mañana, iré poco a poco. Cuidaré este pie y pararé lo que tenga que parar .... volveré!


7 comentarios:

Francesc dijo...

Mejor un parón a tiempo, que no arrepentirse después durante mucho tiempo! Habéis hecho el trabajo perfectamente, no hay que desanimarse antes de tiempo...

Ánimos titanes!!!!!

Albert dijo...

Ya lo dicen los mayores del lugar: hay más maratones que butifarras...

Paciencia y no correr con las recuperaciones... pa correr ya habrá tiempo...

Ánimo!!!!

Lluis Vega dijo...

Muchos ánimos. A veces es necesario dar un paso hacia atrás para dar dos hacia adelante.
Un abrazo.

IRONBROTHER dijo...

Gracias por los ánimos!

El espiritu maratoniano tiene mucha más fuerza que una lesión.

Además tengo que ponerme las pilas que tanto Francesc como Albert y Luis vais para arriba! de lo que me alegro mucho!

Un abrazo!

dudu dijo...

Ànims !!!
Hsas provat ultrasons ? Crec que quan hi ha Calcific. Funciona !!!

Un consell : l' entreno ja l' has fet = mitja de qualitat + tirades de 30 km. Reposa el peu , ves al fisio , fes estiraments i a esperar sino et fa mal corrent.
L' entreno ja el portes : l Radcliffe va fer record del mon parant els deu dies ultims !!!

Salut i a recuperar

Jordi dijo...

Entenc l'estat d'ànim de frustració que t'acompanya en aquestes circumstàncies. Però cal ser positiu. pensa en la fantàstica base que tindrà de cara un futur immediat i com has disfrutat aquest grapat d'entrenaments collonuts que t'has marcat.
Potser és un trist consol, però cal adaptar-se a la situació quan abans millor.
Molts ànims !!!

Fins ara.

FerRun dijo...

Ostres, si que et veig malament. Jo pararia fins a la marató, ja no vindrà d'aquí, i fins a la data faria tot el que calgués per reduir el dolor, i intentar como a mínim provar de sortir. Moltes vegades el dolor desapareix per art de màgia!! Moltíssima sort, crak!!